W rozmowie z agencją PAP Ołeksandra Kowal powiedziała także, że „obecnie wielu wydawców kontynuuje swoją pracę, a sprzedaż wzrosła. Wydawcy twierdzą, że sprzedają więcej licencji na tłumaczenia ukraińskich książek, co jest również bardzo ważne. Otwierają swoje przedstawicielstwa za granicą (przede wszystkim tutaj w Polsce), aby rozszerzyć handel z całą Europą i światem. Jednak pomimo tych sukcesów nakłady książek znacząco spadły, choć z pewnością to można nadrobić, bo wszystko zależy od tego, ile pieniędzy można przeznaczyć na ten rynek. Wydawcy mogliby wydawać więcej, ale ludzie nie kupują zbyt dużo, bo najwyraźniej mają teraz zupełnie inne priorytety”. Jak podkreśliła dyrektorka UIK, branża może liczyć tylko na pomoc wspólnoty międzynarodowej; obecnie trwają bardzo intensywne negocjacje z różnymi organizacjami, które mogą udzielić takiej pomocy, ale jest to powolny proces.

Wiktor Kruhłow, dyrektor wydawnictwa Ranok, podczas dyskusji panelowej powiedział, że po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę niektórzy pracownicy poszli na wojnę, podczas gdy inni kontynuowali redagowanie książek nawet w schronach. Zauważył, że poważnym problemem jest, że duża liczba bibliotek została zbombardowana lub splądrowana przez Rosjan podczas okupacji. Dyrektor wydawnictwa Ranok zaznaczył, że nie tylko lokalne biblioteki, ale także te za granicą muszą zostać uzupełnione ukraińskimi książkami.

Nie mniej ważna jest sprawa ustawy ograniczającej import i dystrybucję rosyjskich i białoruskich książek – na podpis prezydenta czekają wszyscy ukraińscy wydawcy i sprzedawcy. Podczas panelu dyskusyjnego przedstawiciele wydawnictw podkreślali, że w ciągu ostatniego roku największym osiągnięciem był wzrost sprzedaży treści elektronicznych za pośrednictwem ukraińskich i zagranicznych platform, że bardzo ważne jest, by autorzy ukraińscy byli obecni na różnych wydarzeniach i warsztatach w Europie, oraz że jest potrzeba, aby ukraińscy wydawcy byli postrzegani jako partnerzy i byli częścią europejskiego rynku.

Ołeksandra Kowal opowiedziała również o działalności UIK podczas wojny. „Oczywiście, że w pierwszych miesiącach inwazji był szok i nie wiedzieliśmy, jak się zorganizować. Wiele osób opuściło Kijów, ale od marca uruchomiliśmy projekt o nazwie Książki bez granic. Chodzi o drukowanie książek dla dzieci, które wraz ze swoimi matkami opuściły Ukrainę, uciekając przed wojną. Porozumieliśmy się z ukraińskimi wydawcami w sprawie darmowego udostępnienia możliwości druku naszych książek partnerom z krajów, w których znaleźli się Ukraińcy. W sumie wydrukowano prawie 300 tys. egzemplarzy w różnych krajach, w tym 142 tys. w Polsce. Zostało to sfinansowane z budżetu państwa polskiego oraz przez organizacje charytatywne i osoby prywatne. Zaczęliśmy również intensywnie współpracować z zagranicznymi bibliotekami, ponieważ zdawaliśmy sobie sprawę, że mają one niewiele lub w ogóle nie mają żadnych informacji o tym, jakie książki są dostępne w Ukrainie i co mogą kupić” – powiedziała dyrektorka Instytutu. Jak dodała, projekty te były realizowane nieodpłatnie, ponieważ środki UIK były początkowo przekazane na potrzeby armii. Zaś w tym roku państwo przeznaczyło pieniądze na jego działalność, więc uruchomiono program wsparcia tłumaczeń ukraińskich dzieł na języki obce.