Koncern podkreśla, że celem badań LCA (Life Cycle Assessment – ocena cyklu życia produktu) było zobrazowanie możliwości, jakie tkwią w opakowaniach tekturowych wobec potrzeb i oczekiwań ze strony producentów i sprzedawców owoców oraz warzyw. Ci bowiem mają niezwykle wysokie wymagania względem niezawodności opakowania, chcąc przy tym w coraz większym stopniu spełniać restrykcyjne założenia polityki zrównoważonego rozwoju. W tym celu wdrażają działania mające z jednej strony przeciwdziałać marnowaniu żywności, z drugiej – zredukować negatywny wpływ wprowadzanych do obiegu opakowań na środowisko naturalne. Stora Enso wskazuje, że w kontekście warzyw i owoców sprzedawcy i właściciele marek mają z reguły wybór pomiędzy odzyskiwalnymi opakowaniami z tektury falistej i plastikowymi skrzynkami wielokrotnego użytku. Firma podkreśla, że oba spełniają funkcję ochronną, ale w swoich badaniach postanowiła przyjrzeć się ich wpływowi na środowisko naturalne.

Badanie LCA miało – w założeniach Stora Enso – uzmysłowić klientom właśnie ten ostatni aspekt stosowania opakowania danego rodzaju. W tym celu porównano cykl życia produktu (świeżej żywności) przy wykorzystaniu z jednej strony – opakowań tekturowych, z drugiej – plastikowych (w tym PET pochodzącego z recyklingu). W badaniu uwzględniono wszystkie etapy cyklu życia produktu, w tym pozyskanie zasobów niezbędnych do wyprodukowania opakowania, proces wytwórczy, transport oraz wycofanie zużytego produktu z rynku.

Badanie LCA nr 1: tektura falista vs. tworzywo sztuczne

Pierwsze z przeprowadzonych badań uwzględniało dwa scenariusze, w których owoce są dostarczane luzem do dwóch różnych regionów świata. W pierwszym przypadku rozważano transport cytrusów pomiędzy różnymi krajami leżącymi na południu Europy. W drugim miały one przebyć drogę z Azji Południowo-Wschodniej do Japonii. W obu przypadkach badane opakowanie tekturowe zostało wykonane w całości z materiałów wyprodukowanych w fińskich fabrykach Stora Enso. Były nimi: tektura typu kraftliner – AvantForte Brown (wytwarzana w Oulu) i papiery tekturowe typu flute AvantForte SC+ (produkowana w Heinola). Bazując na przeprowadzonych przez firmę rozmowach z ekspertami z zakresu opakowań plastikowych, z myślą o badaniu wytypowano skrzynie z tworzywa sztucznego o 6-letniej żywotności, wykorzystywane średnio cztery razy w roku, cechujące się 100-proc. stopą zwrotu i 2,5-proc. wskaźnikiem w kontekście zepsucia.

Oba opakowania poddano ocenie w 13 różnych kategoriach, w tym pod względem ich wpływu na środowisko naturalne (np. ślad węglowy), wykorzystania zasobów (w tym surowców kopalnych, minerałów i metali) czy zużycia wody.

W obu scenariuszach, w kontekście każdej z ww. kategorii, poszukiwano – jak podaje Stora Enso – odpowiedzi na kluczowe z jej punktu widzenia pytanie: ile razy musiałaby zostać wykorzystana plastikowa skrzynka, by jej neutralność względem środowiska naturalnego była co najmniej porównywalna z opakowaniem tekturowym?

Odzyskiwalne materiały na bazie włókien vs. plastik wielokrotnego użytku: próba porównania

Pierwszym z badanych przypadków był transport 20 kg owoców cytrusowych pomiędzy różnymi krajami południa Europy, znajdujących się w opakowaniu tekturowym oraz w skrzyni wielokrotnego zastosowania wykonanej z tworzywa sztucznego. Wyniki przeprowadzonego przez Stora Enso testu wskazały na niższy o 19% wpływ opakowania tekturowego na środowisko w porównaniu z plastikową alternatywą. Ślad węglowy generowany przez pierwsze z nich wyniósł – jak podaje firma – 563 g dwutlenku węgla, przez drugie – 694 g. Aby zatem plastikowa skrzynia osiągnęła poziom wpływu na środowisko zbliżony do opakowania tekturowego, musiałaby – jak podaje Stora Enso – zostać wykorzystana do transportu 36 razy.

W kontekście drugiego z analizowanych przypadków, tj. transportu 18 kg bananów z Filipin do Japonii, uzyskano wynik wskazujący na podobny wpływ na środowisko w kontekście obu rodzajów opakowań. Tu plastikowa skrzynia, by uzyskać poziom zbliżony do opakowania z tektury, powinna być wykorzystana do transportu 25 razy. Ślad węglowy generowany przez oba opakowania wyniósł – odpowiednio – 852 g i 845 g dwutlenku węgla.

Stora Enso wskazuje, że wyniki dla obu rodzajów opakowań różnią się w zależności od kategorii wpływu na środowisko. W pewnych lepsze wyniki osiągało opakowanie tekturowe, np. pod względem zużycia wody, w innych – plastikowe (np. w kontekście wykorzystania ziemi). Firma dodaje, że z badań wynika jeszcze jedna zaleta dotycząca opakowania tekturowego: możliwość jego odzysku w istniejących ciągach przemysłowych do recyklingu, co redukuje ilość odpadów na wysypiskach śmieci.

Badanie LCA nr 2: tektura falista vs. PET z recyklingu

W osobnym badaniu firma wzięła „pod lupę” opakowania na owoce bądź warzywa szczególnie narażone na czynniki zewnętrzne – np. jagody, truskawki czy pomidory. Tu porównywano ze sobą dwa opakowania mieszczące 500 g produktu każdy, które miały być przetransportowane na obszarze Niemiec. Z oferty Stora Enso wybrano tu rozwiązanie EcoFreshBox z wiekiem, wykonane – podobnie jak porównywany wcześniej pojemnik na banany – z tektury typu kraftliner – AvantForte Brown i papierów tekturowych typu flute – AvantForte SC+. Plastikową alternatywą było w tym przypadku opakowanie wykonane z odzyskanego polietylenu.

Badanie wskazało – jak podaje Stora Enso – że pojemnik tekturowy generuje o 79% niższy wpływ na środowisko naturalne w porównaniu ze swoim odpowiednikiem PET. Ślad węglowy dla obu porównywanych opakowań wyniósł – odpowiednio 26 g i 120 g dwutlenku węgla. W całkowitej ocenie – jak dodaje firma – pojemnik wykonany z tektury falistej okazał się lepszy w 11 z 13 poddanych analizie kategoriach wpływu na środowisko.